کـــــــــەژ مەجید
ره‌نگه رۆژانه به‌هۆی به‌ركه‌وتنمان له‌گه‌ڵ كه‌سانی تر ئیتر له‌یه‌كه كۆمه‌ڵایه‌تییه‌كانی وه‌ك خێزان و گه‌ڕه‌ك و بۆنه كۆمه‌ڵایه‌تییه‌كاندا بێت، یان له‌شوێنی كارو خوێندن بێت، رووبه‌روی كۆمه‌ڵێك پرسیار ده‌بینه‌وه، كه زۆرینه‌یمان به‌دڵ نه‌بێت و له‌رووی ده‌روونییه‌وه، پێمان خۆش نه‌بێت وه‌ڵامیان بده‌ینه‌وه، یاخود گفتوگۆیان له‌سه‌ر بكه‌ین. به‌ڵام هه‌ر چۆنێك بێت، پێویسته یان وه‌ڵامی ئه‌و پرسیارانه بدرێته‌وه، یان به‌گرتنه به‌ری چه‌ند رێساو ته‌كنیكێك خۆمان له‌و بابه‌ته دوربخه‌ینه‌وه، به‌بێ ئه‌وه‌ی دڵی به‌رامبه‌رمان له‌خۆمان ره‌نجاندبێت.شاره‌زایانی ئه‌م بواره، چه‌ند ته‌كنیك و رێگه‌یه‌كیان پێشنیاركردووه، تا له‌كاتی به‌ركه‌وتنمان به پرسیارو بابه‌تێكی نه‌خوازراو، به‌بێ هیچ كێشه‌و فشارێكی ده‌روونی، خۆیمان له وه‌ڵام و گفتوگۆكردن له‌سه‌ر ئه‌و بابه‌ته بدزینه‌وه‌و خۆشمان له‌هه‌ر جۆره كێشه‌یه‌ك به‌دور بگرین.
ئه‌و ته‌كنیكانه‌ش بریتین له:.
ئەگەر تووشی دۆخێک بوویت کە ناتەوێت وەڵامی پرسیارێک بدەیتەوە، لێرەدا چەند بژاردەیەک دەخەینەڕوو کە دەتوانیت لەبەرچاویان بگریت:
– ره‌تكردنه‌وه‌یه‌كی رێزدارانه:.لێره‌دا ده‌توانیت به‌شێوازێكی جوان و به‌وپه‌ڕی رێزه‌وه، داوای لێبوردن له‌كه‌سی به‌رامبه‌ر بكه‌یت، به‌وه‌ی ناته‌وێت وه‌ڵامی پرسیارێكی له‌و جۆره بده‌یته‌وه، یان گفتوگۆ له‌سه‌ر ئه‌و بابه‌ته بكه‌یت، چونكه هه‌ست به ئاسووده‌یی ناكه‌م گه‌ر له‌سه‌ر ئه‌و بابه‌ته قسه بكه‌م. دەتوانیت بە سادەیی بڵێیت کە پێت باشە وەڵامی پرسیارەکە نەدەیتەوە یان هەست بە ئاسوودەیی ناکەیت لە گفتوگۆکردن لەسەر ئەو بابەتەی کە لەبەردەستدایە.
– گۆڕینی بابەتەکە: ئەگەر هه‌ستت به ئاسوودەیی نه‌كرد به‌وەڵامدانەوەی پرسیارێکی دیاریکراو، یاخود گفتوگۆكردن له‌سه‌ر بابه‌تێك كه تۆ حه‌زت پێی نیه، یان نانه‌وێت پسه‌ی له‌سه‌ر بكه‌یت، ئه‌وا ده‌توانیت به‌گرتنه به‌ری ته‌كنیكێكی ورد، بازنه‌ی پرسیارو وه‌ڵام و گفتوۆگۆكردنه‌كه بڤوازیته‌وه بۆ بازنه‌و بابه‌تێكی تر، كه تیایدا هه‌ست به‌ئارامی و ئاسوده‌یی و متمانه‌به‌خۆبوونێكی زۆر ده‌كه‌یت.
– پرسیاری نوێ: لەبری ئەوەی ڕاستەوخۆ وەڵامی پرسیارەکە بدەیتەوە، كه حه‌ز به‌وه‌ڵامدانه‌وه‌ی ناكه‌یت، ئه‌وا دەتوانیت ته‌كنیكێكی نوێ بگریته به‌رو، له‌جیاتی وه‌ڵام دانه‌وه‌ی پرسیاره‌كه‌ی به‌رامبه‌ر، تۆ پرسیار بكه‌یت، ئه‌و كاته ده‌بێته پرسیار به پرسیار، ئه‌مه‌ش چانسی ئه‌وه‌ت پێ ده‌به‌خشێت، له‌هێڵی به‌رگریكردنه‌وه، ده‌چیته ریزی هێرشبردن و گه‌یشتن به‌ئامانجه‌كه‌ی خۆت، به‌كار هێنانی ئه‌م ته‌كنیكه، دەتوانێت یارمەتیدەر بێت بۆ ئەوەی گفتوگۆکردنه‌كە لەبازنه‌ی پرسیارە تایبەتەکە دوور بخرێته‌وه‌و به‌بێ هیچ نیگه‌رانییه‌ك گفتوگۆکەش بەردەوام بێت. – وه‌ڵام نه‌دانه‌وه‌ی پرسیار: ئه‌وه‌ت له‌بیر نه‌چێت، باشترین خزمه‌ت به‌خۆت و كه‌سانی چوارده‌ورتی بكه‌یت، ئه‌وه‌یه مه‌رج نیه وه‌ڵامی هه‌موو پرسیارێك بده‌یته‌وه، هه‌روه‌ها به‌باشی ده‌توانیت رێزگرتنی سنووره‌كانی خۆت بییر هه‌موان بخه‌یته‌وه‌و وەڵامی هەندێک پرسیار نەدەیتەوە ئەگەر ئاسوودە نه‌بیت به‌وه‌ڵامدانه‌وه‌یان، بۆیه متمانە بە غەریزەکانت بکە و لە هەر گفتوگۆیەکدا ئاسوده‌یی ده‌روونی و پاراستنی شكۆو كه‌سایه‌تی خۆت له‌پێشه‌وه‌ی هه‌موو شتێك دابنێ.
لەم حاڵەتەدا دەتوانین داوای یارمەتی و به‌خشین لەبەرامبەر بکەیت، به‌وه‌ی ئێستا كاتێكی گونجاو نیه بۆ وه‌ڵامدانه‌وه‌ی ئه‌و پرسیاره، به‌دڵنیاییه‌وه له‌نزیكترین كاتدا، گفتوگۆكانمان به‌رده‌وامیی پێ ده‌ده‌ین و له‌گه‌ڵ ئێوه‌دا به‌تێروته‌سه‌له‌ی له‌سه‌ر ئه‌و بابه‌ته قسه ده‌كه‌ینه‌وه.
ته‌كنیكی وه‌ڵام نه‌دانه‌وه‌ی پرسیاره نه‌خوازراوه‌كان
