خالید فاتیحی
نامه‌ی 28
تاهیره‌ی ئازیز و نازه‌نینم
وه‌كوجاران، نامه‌ی یه‌كه‌مم دره‌نگ پێتده‌گات. بێ هیچ به‌ڵگه‌وبیانوویه‌ك شه‌رمه‌زارتم. خه‌ریكی نووسینی كارێكی تازه‌م. كار نا، رێكخستنی كتێبێكی تازه‌م. له‌لایه‌ك كێشه‌ی هه‌ڵه‌چنی كتێبێكی دیكه هاتبوه‌پێش منیش لێوڕێژ له نێوان خۆشی تۆ، خۆم تا ئه‌وپه‌ڕی بێنیازی هه‌ستپێده‌كرد. به‌هه‌رحاڵ حاڵم باشه. بێجگه‌له‌وه‌ی ددانم دێشێ و خه‌وی لێ حه‌رام كردووم. له ته‌مبه‌ڵیان و ره‌نگه له ترسی ددان كێشانیش، ئازاره‌كه‌ی هه‌ڵده‌گرم. بارودۆخی روحیم تا ئه‌و چه‌ند رۆژه‌ی له‌لای تۆ گه‌ڕامه‌وه زۆر باشبووم، به‌تایبه‌تیش ئه‌و سه‌فه‌ره‌ی به ده‌ستی پڕ گه‌ڕامه‌وه. هه‌گبه‌م پڕ بوو له خه‌ون و ئومێدی ئاینده. پاشان نیگه‌رانییه‌كان ده‌ستیان پێكرد تا راده‌یه‌كیش له‌گه‌ڵیان ئاشنای.
كۆمه‌ڵێك كتێبی تازه‌م بۆ كڕیوی و به‌دوای راسپارده‌كانته‌وه بووم كه تا ئێستا سێته چه‌قۆیه‌كه‌م ده‌ست نه‌كه‌وتووه. دیاریه‌كی تازه‌ت بۆ ده‌نێرم له‌گه‌ڵ چه‌قۆیه‌كان. هیوادارم بتوانی خۆت رازیبكه‌ی نامه‌م بۆ بنووسی. دڵنیابه نامه‌كان راسته‌وخۆ به ده‌ستم ده‌گه‌ن. به هه‌مان قه‌ولی دابوومان من هه‌تا به دوو رسته‌ش رازیم. گرنگ ئه‌وه‌یه نامه‌ی تۆبێت. وشه‌یه‌كت ناخم هێور ده‌كاته‌وه، تاهیره‌كه‌م. تاهیره‌ی ته‌نیاییم.
دوای ئه‌وه نامه‌ی دیكه‌شم به تۆده‌گه‌ن. باسی چۆنیه‌تی ژیانی خۆت و ده‌رس خوێندنه‌كه‌تم بۆ بنووسه. ماچتده‌كه‌م. چاوه‌ڕوانم.
تاهیره‌ی جوان و قه‌شه‌نگم.
گه‌رتۆ له‌گه‌ڵمابیت، ئه‌ی ناسكتر له په‌ڕه‌ی گوڵ
وه‌ك كۆتره‌كان له‌وسه‌رزه‌مینه ده‌ڕۆین
به‌سه‌ر مانگه‌وه؟ نا، له‌سه‌رووی ئه‌ویشه‌وه
ئه‌و جێگایه‌ی كه رێگا به فریشته‌كانیش نادا
كه پڕه له جوانی
له‌وێ ئه‌وه نووسراوه:
«عه‌شق»
غ- س
4/7/1343 هه‌تاوی
نامه عاشقانه‌كانی نووسه‌ری ناوداری ئێران، غولامحسێن ساعدی (1935-1985) كه بۆ تاهیره‌ی كوزه‌گه‌رانی نووسیون.